Chirurgia dróg łzowych

Pytania i odpowiedzi

JAKIE SĄ PRZYCZYNY PATOLOGICZNEGO ŁZAWIENIA?

Nadmierne łzawienie może być spowodowane trzema przyczynami. Pierwszą z omawianych przyczyn jest zbyt duża produkcja łez. Dzieje się tak najczęściej w przypadku uruchomienia reakcji obronnej lub emocjonalnej. Nadmierna produkcja łez ma za zadanie fizyczną eliminację zarazków, alergenów, substancji chemicznych i innych nieczystości. Ta zwiększona „higiena” oka jest naszą ochroną przed kolonizacją mikroorganizmami i zmniejsza stężenia wszystkich toksycznych substancji, które dostają się do naszego oka. Drugą przyczyną u 30% Pacjentów z nadmiernym łzawieniem jest niedrożność dróg łzowych. Jest ona związana z chorobami punktu i kanalika łzowego, worka łzowego lub przewodu nosowo-łzowego. Każdy z elementów, który ulegnie chorobie może wywołać łzawienie. Ostatnią i najrzadszą przyczyną jest blok czynnościowy – czyli paraliż pompy łzowej. W tej sytuacji aparat dróg odpływu łez jest prawidłowo zbudowany i zewnętrznie nie choruje. Uszkodzeniu w tym przypadku ulegają mechanizmy nerwowe.

JAKIE TESTY PRZEPROWADZA SIĘ PODCZAS DIAGNOSTYKI NADMIERNEGO ŁZAWIENIA?

Jeżeli wycieranie oczu jest ciągłe, to wiadomo, że problem w odpływie łez musi występować. Trudniej jest natomiast Pacjentowi zorientować się w sytuacji, gdy łzawienie jest okresowe lub występuje tylko w określonych warunkach np. na powietrzu. W takich przypadkach najłatwiej posłużyć się skalą opracowaną przez duńskiego okulistę. Skala Munka, bo niej mówimy, jest 5 stopniowa, dotyczy częstotliwości wycierania oczu w ciągu dnia – niepokoimy się, gdy wycierań jest 10 dziennie. Badanie u okulisty przeprowadza się głównie przy pomocy testu zanikania barwnika, ocenie menisku łzowego, a także płukaniem dróg łzowych.

NA CZYM POLEGA LECZENIE ZWĘŻENIA PUNKTU ŁZOWEGO?

Postępowaniem z wyboru, w przypadkach łzawienia spowodowanego zwężeniem oraz niedrożnością punktów łzowych, jest fizyczne poszerzenie ich światła. W chwili obecnej, jedną z częściej wykonywanych procedur, odtwarzających drożność punktów łzowych, jest ich czasowa intubacja perforowanymi implantami silikonowymi. Metoda ma za zadanie fizyczne poszerzenie punktu poprzez wszczepienie do niego miękkiego implantu silikonowego o wymiarach 1,5×2 mm, który jak ekspander ma rozciągnąć tkankę. Usuwa się go po 3 miesiącach.

JAKIE SĄ METODY LECZENIA NIEDROŻNOŚCI WORKA I PRZEWODU NOSOWO-ŁZOWEGO?

Obecnie nadal „złotym standardem”, który można zastosować we wszystkich przypadkach niedrożności woreczkowej i przewodowej jest zewnętrzne zespolenie workowo-nosowe czyli dakryocystorhinostmia – DCR. DCR jest metodą z wyboru w pourazowej niedrożności dolnych dróg łzowych, ziarniniakowatości Wegenera oraz guzach tej okolicy. Nowocześniejsza jest metoda TCL-DCR polega na wprowadzeniu światłowodu, cienkiego i elastycznego jak włos, przez dolny punkt i kanalik łzowy do woreczka łzowego. Miejsce „cięcia” ustala się pod kontrolą endoskopu w jamie nosa. Następnie wytwarzana jest przetoka pomiędzy woreczkiem łzowym a jamą nosa. Kolejnym etapem operacji jest intubacja silikonowym stentem przez górny i dolny kanalik łzowy. Stent usuwany jest po 3 miesiącach.